Om 6 uur word ik even wakker. Het regent en het waait flink. Ik val weer in slaap en om 7 uur word ik weer wakker en ga wat lezen want Jan slaapt nog. Een kwartiertje later niet meer. Dan zien we dat het binnen maar liefst 17 graden is. We doen de gebruikelijke ochtenddingen en zetten het vlees voor vanavond in de marinade.
Om 9.03 uur rijden we, na gedumpt te hebben, van de camping. Het is dan 19 graden, half bewolkt en erg veel wind. Het was een goed besluit om niet op Boutte du Cap te gaan staan.
We gaan weer naar de TCH, want dat is eigenlijk de enige weg die je hier kunt volgen. De overige lopen in de meeste gevallen dood. Bij Deer Lake tanken we bij Ultramar. Het kost $ 2,33, maar wij krijgen 2 cent korting. Waarom maar 2 cent? Geen idee, maar alle kleine beetjes helpen. Vlak daarna gaan we de TCH af naar de 430 en er staat meteen weer een bord Be Moose Alert. Wij zitten klaar, maar zullen de hele dag geen eland zien helaas.
Om de 500 m, soms minder, mist er een stukje weg. Het is dan onverhard voor een meter of 10 met vaak een flinke dip. Het haalt wel de snelheid eruit, maar het schiet voor geen meter op. Na een aantal kilometers is het gelukkig over.
Om 11.15 uur zijn we bij de ingang van het Gros Morne NP.
The name Gros Morne recalls a time when the French fished along this coast. "Gros" means big, "Morne" is a Creole word for small, rounded mountain standing alone. In French "morne" also means dismal or gloomy. So, although Gros Morne probably means "big isolated hill", when clouds rake across the mountaintop the gloomy description often seems fitting
We kopen een Discovery Parks Pass, die we in september ook weer kunnen gebruiken. Een senior en een adult voor $ 134,-. We krijgen verder geen info, zoals in Amerika wel altijd.
Er loopt maar 1 weg langs het park, verder zijn er wandelpaden en de kust. In Rocky Harbour is het visitor center. Daar krijgen we een kaart van het park en wat tips voor wandelingen, verder niks. Het is ook een heel kaal gebouw. In het zuidelijke deel van het park is het Discovery Center. Daar gaan we morgen kijken, misschien dat dat wat interessanter is.
De eerste stop is de Lobster Cove Head vuurtoren. Daar kunnen we nu makkelijk opzij parkeren, maar in het hoogseizoen zou het weleens een probleem kunnen zijn. Met een 32 ft. zeker, nu al.
Hier ligt wel een folder van het park met info over alle wandelingen en kaartjes.
Er is een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van de vuurtoren en het leven daar vroeger.
Dan rijden we naar Western Brook Pond wat een stuk dichterbij is dan we dachten. Hier eten we eerst een broodje en pakken dan de jassen in de rugzak voor de wandeling van 5,4 km retour. Je weet tenslotte nooit wat het weer doet. Nu is het heerlijk en lopen we met korte mouwen door de storm. Het is 21 graden. Aan het eind van het pad kun je een boottocht maken door de fjord, maar i.v.m. de storm vaart die vandaag niet.
Het is een makkelijke wandeling door een gebied wat wel wat op de toendra lijkt. We zien helaas geen beesten. We horen een onzichtbare kikker en verschillende vogels. Aan het eind kun je een stukje de fjord in kijken, niet ver, maar toch mooi.
Op de toppen van de bergen, die maar ongeveer 700 m hoog zijn, ligt nog sneeuw. We lopen hetzelfde pad weer terug. Halverwege, in the middle of nowhere krijg ik een appje van Idse dat de code van de creditcard binnen is. Hier bereik? Hoe dan? Maar we zijn heel blij met de code. Weer wat opgelost.
 |
| Hier ontvingen we een appje |
Eigenlijk waren we van plan een ommetje te maken, maar er hangt een ontzettend dreigende lucht boven zee. Dan toch maar rechtstreeks.
Dan naar de camping Green Point, waar we plek 32 gereserveerd hadden. Ook hier krijgen we geen informatie. Het is een enorme plek en de lucht is weer opgeklaard. Er is niks uit gevallen. We verplaatsen de picknicktafel en kunnen nog lekker ruim een uur in de zon zitten met ons gele en oranje goud (de chippen zijn nl. ook schreeuwend duur). Omdat we toch nog even weg willen, gaan we het sanitair keuren. Top! Gloednieuw, zoals veel in het park. De boardwalks, bankjes enz. zien er allemaal keurig uit.
Meteen achter het comfort station is een pad en een trap naar het strand. Een kiezelstrand met leuk uitzicht op een paar huisjes. Er liggen een paar aangespoelde kreeftenfuiken en via een andere trap gaan we weer omhoog om weer bij het sanitairblok uit te komen. Lekker ommetje van een half uurtje.
Op site 32 is het wel vroeg donker omdat we onder een boom staan. Om 18 uur is het windstil, afgekoeld naar een graad of 14 en valt er af en toe een druppel miezerregen, maar niet meer dan dat. We eten vanavond bami en dat smaakt boven verwachting. Varkensvlees gemarineerd in Conimex satémix (uit Holland), knofje, uitje, champignons bakken, beetje wortel en witte kool erbij. Bami erdoor met nasi goreng mix van Bamboe uit de Aziatische supermarkt thuis. Voor herhaling vatbaar, alleen hebben we deze nasimix niet meer. We zullen zien hoe de andere 2 smaken die we nog hebben.
Intussen is het mooi weer geworden en doordat de zon nu lager staat, schijnt hij onder de takken door en zit ik lekker in het zonnetje te eten.
We bespreken wat we morgen en overmorgen gaan doen en willen dan, tegen heug en meug, gaan afwassen, maar zoals gewoonlijk zijn we vergeten de boiler aan te zetten en moeten we nog even wachten tot we warm water hebben. Na de afwas zetten we de foto's op de laptop en een paar op mijn telefoon. Bij het sanitairblok, hier vlakbij, is prima internet, dus ze zijn zo verstuurd. Dan onze avonddosis Chicago Fire met ijs erbij, nog wat lezen en tegen kwart voor 11 slapen.
