Dag 1, Donderdag 2 juni, De heenreis

 

Om half 7 stond de wekker, maar we waren natuurlijk al eerder wakker. Even onder de douche schieten en de laatste dingen inpakken. Omdat Zipper nog thuis is, gaat Jan er even met hem uit. Dat is raar, want dat is anders nooit. Hij heeft ook doorgeslapen en had minder diarree, maar wilde niet eten. Dat kan natuurlijk ook komen doordat hij nattigheid voelt.

Om 10 over 7 waren we helemaal klaar en we hadden Peter om half 8 besteld. Die was uiteraard keurig op tijd, maar dan duren 20 minuten toch wel lang. We hadden niet echt file, maar wel een beetje oponthoud. Om kwart over 8 stonden we, zoals gepland, voor Schiphol. Geen tekenen aan de buitenkant van extreme drukte en ook binnen was het te doen. Vooral voor ons, want we konden de priority line voor business class naar de Air Canada desk zoeken. 

Daar stonden 2 mensen voor ons. Op naar de security. We hoeven niet meer alles uit te pakken. Laptop, camera's e.d. kunnen blijven zitten. Dat scheelt een hoop gedoe nu ze nieuwe scanners hebben. De schoenen moeten nog wel uit en de zakken leeg. Het leek in eerste instantie een drukke boel, maar eenmaal boven, na een paar minuten maar, konden we in de priority rij en waren we al snel aan de beurt. Dan alleen de douane nog. De automatische paspoortcontrole duurde bij mij wel lang, maar zonder tussenkomst van een beambte kon ik toch door en Jan even later ook. Alles bij elkaar heeft het precies 3 kwartier geduurd.


Nu naar de Aspire Lounge 41. Dit is een eindje lopen. Boven bleek het vol, maar wij hebben op basis van onze tickets sowieso toegang. Het is geen superdeluxe lounge en er is weinig keus aan voer en drank, maar het is beter dan beneden wachten. In eerste instantie vonden we een plekje op de bank. Ontbijtje gehaald: croissantje (warm), fruitsalade voor mij met een glaasje (gesteriliseerde) melk en voor Jan een klein bolletje kaas en een croissantje met koffie. Even later kwamen er 2 fauteuils vrij en daar zitten we nu. Het is 9.45 uur en boarden kan om 11.35 uur, als alles volgens plan verloopt.







Om 11.25 uur komt ons vliegtuig aan bij de gate. Het zou eerst D2 zijn, maar het werd D7. Daar hebben we hier goed zicht op. Maar boarden en op tijd vertrekken lijkt uiterst onwaarschijnlijk. 

In de lounge is het assortiment enigszins aangepast. Het ontbijt is (gedeeltelijk) vervangen door wat zwaardere dingen zoals salades; aardappel en pasta en groen en de bijbehorende frutsels. Maar wij wachten tot we in het vliegtuig wat krijgen.

Om 12.06 uur begint de pre-boarding. Een half uur te laat dus. Er zijn nogal wat kinderwagens en andere hulpbehoevenden, dus het duurt 20 minuten voordat zone 1 (wij dus) mag boarden. We hebben stoelen 3 en 4A. Het is even uitvissen waar we alles laten. De overhead storage is groot genoeg, maar voor de losse dingen is het wat lastiger. Het menu wordt uitgedeeld en even later wordt ook de keuze opgenomen, maar we krijgen geen welkomstdrankje of knabbel. Wat een krenterige business class zeg. 



Ik begin met de film Death on the Nile en Jan met Dune. We hebben uitstekende koptelefoons. Jan zit voor me, dus daar zal ik de hele weg niet veel van horen.

13.04 uur push back. Mondkapjes zijn verplicht gedurende de hele reis, behalve tijdens eten en drinken natuurlijk. Veel eten en drinken dan maar 😂
13.20 uur captain: "Flight attendants take position for take off."
13.24 uur lift off en een stukje sight seeing Noord Holland
13.50 uur, ofwel 19.50 uur Torontotijd de eerste service. Dan maar meteen aan de champagne. Echte! En gezouten geroosterde amandelen.



Net een copieuze maaltijd gehad mag ik wel zeggen. Erg smakelijk en de champagne werd maar bijgeschonken. Ze hebben het intussen wel goedgemaakt. Stewardess Samantha en ik kunnen het wel vinden samen. We vinden de kleine peper- en zoutvaatjes heel leuk en op verzoek mogen we ze houden.


Nu proberen de film verder te kijken, want daar komt nog niet veel van. Nog 3 kwartier. Na de film wat gelezen en een dutje gedaan. Alle standen + massagefunctie van de stoel uitgeprobeerd. De massage was een leuk idee, maar nogal subtiel, dus daar voelde je niet veel van.







Toen de volgende film gestart: House of Gucci. Dit is een lange film en die werd een paar keer onderbroken door een mededeling van de captain over turbulentie, die overigens niet erg was. Ook kregen we weer eten. Een lichte maaltijd en deze smaakte ook prima.


Ik ben tot 1 uur 44 minuten gekomen, dus ik moet hem of straks, of op de terugweg, of thuis verder kijken. 

Na een keurige landing op Toronto Pearson Airport konden we vlot van boord en heb ik in een onderonsje met stewerdes Samantha afscheid genomen.
Toen naar de automatische paspoortcontrole. Dit duurde niet lang. Het invullen duurde langer dan het wachten en naar de douanier. Die vroeg alleen wat we kwamen doen en toen kregen we een groene sticker. Geen extra controle dus. 









Op zoek naar de Maple Leaf Lounge en daar een biertje gescoord. De vlucht naar Halifax lijkt nog op tijd te gaan, er is alleen ook hier een gatewijziging. 
Deze lounge is niet echt gezellig, maar het zit prima en het bier (Canadian) smaakt goed. Time flies. Nog even met het thuisfront gebeld wat de dierenarts gezegd had, maar dat gaat nog de goede kant op. Hopelijk kan hij maandag gewoon naar het pension. Ook hier krijgen we een gate change door. We moeten nu naar D31 i.p.v. D2. Voor de verandering eens dichterbij. 




Het is natuurlijk een kleiner vliegtuig, een A220. We zouden om 17.20 uur vertrekken, maar push back is om 17.37 uur en vertrek om 17.48 uur. Het zit een stuk krapper na de luxe van vandaag. Ik kan naadloos verder met mijn film. Het eten, voor Jan chicken, creamy leek sauce, vegetable couscous en voor mij de cheese ravioli, creamy mushroom sauce en roasted tomatoes smaakt boven verwachting goed, Vooraf kregen we een salade en als dessert een brownie deluxe. 
Om ongeveer 20.30 uur (= + 1 uur tijdverschil) komen we na een, laten we zeggen bijzondere landing, aan op Halifax Stanfield Airport. Eerst een kaboem, dan een eind rijden, dan 180 graden draaien en dan naar de gate. Waarschijnlijk was hij te ver gereden en moest terug. Gelukkig was het  niet druk en was er ruimte zat. We hoefden alleen nog onze koffers te halen en de band liep al toen we aankwamen. In 3 minuten hadden we alle 3 de koffers en konden we naar Budget voor de auto. Daar was ook niemand voor ons en we kregen een splinternieuwe, 34 km op de teller, KIA Seltos. "He's orange", zei ze. In de garage bleek dat wel mee te vallen, maar we hebben hem nog niet bij daglicht gezien. 




Op naar het hotel en dat was 28 km. We reden weg met op de achtergrond een prachtige zonsondergang. Auto uitpakken, op slot doen en weglopen zou je zeggen, maar zo eenvoudig was het niet. Het duurde even voordat Jan erachter kwam dat hij alleen op slot wil als de voorwielen recht staan. Heel bijzonder. Het hotel, de Hearthstone Inn in Dartmouth, is grappig, maar niet luxueus. Wel een grote kamer met golf thema. Vooral het douchegordijn is bijzonder. Van gordijnstof in hetzelfde motief als de lopers op het bed. 
In Nederland is het dan 05.00 uur later.