Het was een bumpy ride. Gisteravond, toen we in de rij stonden werd ook omgeroepen dat je je goed vast moest houden "due to rough sea conditions".
Ik heb heel redelijk geslapen, Jan niet. Wel ben ik een paar keer wakker geweest van een flinke klapper van een golf tegen de boot en Jan heeft om een uur of 4 de verwarming lager gezet, wat een lumineus idee was.
In de categorie geen informatie wordt er niet omgeroepen wanneer het ontbijtbuffet open gaat, in tegenstelling tot wat ons gisteravond verteld werd. Ik sta om 7 uur op en ga uitgebreid douchen en haar wassen. Heerlijke douche, maar soms lastig om te blijven staan en je wordt steeds aangevallen door het douchegordijn. Terwijl ik mijn haar föhn gaat Jan douchen en daarna gaan we het schip bekijken. Dan blijkt dat het buffet al lang open is en gaan we eerst eten. Jan mag als senior en ik als adult. Het is geen spectaculair ontbijt, maar niet slecht. De koffie is goed en dan is Jan al snel tevreden.
Hierna gaan we alsnog het schip verkennen. Dek 7 is eigenlijk het enige waar wat te zien is. We gaan ook naar buiten waar het nog flink waait, daar gaat mijn coiffure 😒, maar de zon schijnt ook dus dat is mooi. Wel zijn er wolken, maar die zijn, vooralsnog, onschuldig.
Als we alles gezien hebben is het kwart voor 10 en gaan we in de hut lezen en schrijven. En dan, om 10 uur, wordt er omgeroepen dat we over 3 kwartier gaan aanleggen. Dan duurt het nog wel even voordat we van boord zijn, maar het is toch vroeger dan we verwachtten.
Om 11.15 uur rijden we van de boot. We gaan eerst boodschappen doen. Dat ging heel snel. Even de Sobey's in, maar die hebben de lekkere koolsalade van Ziggy's niet. Aan de overkant zit de Atlantic Superstore en die heeft het wel, dus kopen we daar ook de rest. Ernaast zit een liquor store, dus halen we bier. Klaar. Daar zien we dat het pas 11 uur is i.p.v. 12. Dat valt mee. Had ik mijn horloge de verkeerde kant op gezet 😊.
Op naar de Cabot Trail. Alleen vergeten we te tanken en dat is wel nodig. We zien een bord: de eerste 50 km no gas. Geen punt. Halen we makkelijk. Dat is bij Wreck Cove. Alleen blijken ze daar geen diesel te hebben. Dat maakt het wat lastiger. Ingonish Beach heeft het gelukkig wel en we tanken à $ 2,27.
Meteen hierna is het Cape Breton Highlands NP en we gaan even het visitor center in. Het is klein en de visitor centra zijn hier niet zo informatief als in Amerika. We krijgen een kaart van het park en ik vraag waar we de meeste kans hebben om elanden te zien. Dat is in de noord-westhoek van het park. Daar komen we vanmiddag langs.
De Cabot Trail is een mooie weg, maar niet heel bijzonder. Dat komt deels door het weer, want het betrekt steeds meer en als we bij Big Intervale even een interval houden voor de lunch, gaat het zelfs echt regenen. Daarna rijden we af en aan, afhankelijk van hoe hoog we zitten, door dichte mist met zicht tot 50 m. Als we nu een eland tegenkomen kunnen we hem wel van heel dichtbij bekijken; op de voorklep, maar dat is de bedoeling niet, dus Jan rijdt heel rustig.
Vanochtend zei hij nog gekscherend dat hij de potholes miste, maar inmiddels hebben we er al aardig wat gezien. Zij het niet zo diep en groot als op Newfoundland.
Volgens de kaart is er bij wandeling 9, dit is in het gebied wat het meisje in het visitor center aanwees als moose country, een wandeling van 3 km heen en weer naar een meertje. We strekken even de benen. Een eenvoudig pad loopt door een boreaal woud naar Benjie's Lake. Het ziet er mooi uit, maar geen wild te zien. Ook niet de coyote's waar ze aan het begin van het pad voor waarschuwen. Benjie's Lake ligt gedeeltelijk in de mist en dat geeft wel een bijzonder sfeertje.
Op de terugweg zien we een eekhoorn en daar zijn we al helemaal blij mee. Kun je nagaan.
Iets verderop is nog een wandelingetje van 500 m. over een boardwalk. Hier zouden ook elanden kunnen zijn. Het is een mooi stukje wetland, maar natuurlijk geen elanden. Er staat wel een aantal bijzondere bloemen en planten.
Dan de laatste fase naar de camping bij Chéticamp. Whycocomagh PP is vandaag echt te ver. Het is gelukkig minder ver rijden dan we dachten en het is ook nog het mooiste stuk weg met uitzichten over de weg die nog komt en de zee.
Om half 6 komen we aan. Chéticamp heeft nog plaats. We hadden eigenlijk ook niet anders verwacht. We krijgen site 57 met stroom. We gaan eerst dumpen en zetten de camper dan rechts voor en achter op 1 blok.
Iets later maken we een praatje met de Duitse buren. Het valt niet mee om in een Engelstalig land Duits te spreken. Dat is heel anders dan wanneer je in Duitsland of Oostenrijk bent. Wel leuk weer even, maar ik was zomaar "nein" kwijt. "No" lag voor in de mond 😂.
Het eten is weer eenvoudig en lekker. De beste spareribs van de Atlantic Superstore op de bbq met de echte koolsla van Ziggy's erbij met de minder lekkere aardappelsalade, maar die moet ook op.
Na de afwas gaat Jan even lekker languit met zijn boek en ik schrijf. Het zal niet laat worden vanavond. Morgen een lange reisdag. Het is weer helemaal opgeklaard en de zon schijnt heel mooi door de bomen op deze langste dag. De gemiddelde temperatuur kwam vandaag niet boven de 13 graden. Morgen zou het beter moeten worden.
Er is een eekhoorn die constant bij de buren rondhangt. Onder de camper, heen en weer rennen, op tafel. Op een gegeven moment wilde hij op de fire pit springen, maar ze hebben een kampvuur aan. De sukkel. Hij sprong er tegenaan, maar was snel weg. Die zal wel hete handjes hebben. Toch blijft hij maar terugkomen.
We taaien op tijd af na de afwas en een aflevering van Chicago Med met een chocolat maple ijsje erbij wat erg lekker was.
Gereden: 228 km