Onrustige nacht gehad, maar dat is normaal de 1e aan deze kant van de plas, maar het is hier nogal gehorig. D.w.z. op de gang. Om 2 uur was er een gezin met kinderen druk aan het rennen en om kwart voor 4 ook een luidruchtig stel. Om kwart voor 6 echt wakker en gedoucht. Uitstekende douche, maar dat maakt nog niet dat we de camper in willen ruilen voor hotels. Integendeel, we kijken uit naar vanmiddag.
Daarna het grab and go ontbijt gehaald. Het was iets royaler dan in 2020 in Dallas, maar niks bijzonders. Jan vond de koffie heel acceptabel, maar mijn melk was in de thermoskan gekoeld met ijsblokjes, dus nogal verdund.
Wij lijken gemaakt voor avontuur, maar soms is het wel een beetje veel. Het werd dan ook een enerverende dag, maar uiteindelijk toch positief, maar dat duurde even.
Vanuit het hotel gingen we naar de Atlantic Superstore, die aan de overkant is, voor de eerste boodschappen. We waren nog niet op dreef en dat lukte dus niet echt. We vonden ook alles heel duur. Is dat normaal of is het een dure winkel? Later bleek dat het allebei was. We hebben dus niet veel gekocht. Toch was het $ 39,-. Bij de kassa deed de creditcard het niet. Foute pincode. Huh? Ander pasje (ING) geprobeerd, deed het ook niet. Die zijn tegenwoordig geen Maestro meer, maar V-pay. Bij de ATM nog een keer geprobeerd. Not 😨Jan heeft de ING-pas op "wereld" gezet via de app. De boodschappen zijn opzij gezet en Jan loopt naar de auto voor andere pasjes. Mijn ING-pas bleek ook al V-pay, dus daar hebben we ook niks aan en van de creditcard weet ik de pincode niet. Bummer. En nu? We hebben $ 30,- cash, maar daar kunnen we vast geen 3 weken vakantie van vieren. Bij de servicekassa deed de creditcard het wel, dus we hebben in elk geval een paar dingen. Jan heeft Mastercard gebeld en het probleem van zijn haperende kaart voorgelegd. Op het vliegveld deed hij het tenslotte gisteren ook niet, met dezelfde melding. Ze konden daar wel zien dat de poging in de ATM niet gelukt was, maar niet die bij de kassa. Misschien is dat apparaat ook niet top. We hebben Mastercard gevraagd om een nieuwe pincode voor mijn pas. Die sturen ze dan naar huis en dan kan Idse die van de week wel doorgeven en zijn we gered.
We gaan Halifax maar in en zoeken een parkeerplek in de buurt van het Maritime Museum, liefst iets wat makkelijk te betalen is. We vinden iets waar we geen pin voor nodig hebben en staan voor 2 uur.
Op weg naar de Waterfront komen we langs een ATM en daar lukt het weer niet met de creditcard, maar met V-pay wel. Joepie, we hebben in elk geval $ 400,-.
Voor het visitor center hebben we de limiet verhoogd en kunnen dus meer pinnen. We weten nu welke het doet en daar gaan we straks maar inslaan.
The Waterfront ziet er gezellig uit met houten gebouwtjes met restaurantjes, winkeltjes en barretjes, die nu nog dicht zijn. We genieten van het weer en lopen zonder jas in t-shirt.
We besluiten toch maar naar het Maritime Museum te gaan, ondanks dat we niet veel tijd hebben. We moeten immers om 1 uur de camper ophalen. We hebben nu even wat afleiding en vinden het leuk, maar hebben geen geduld om alles te lezen.
Boven is de Titanic tentoonstelling. Niet groot, maar wel leuk en interessant. We lezen ook dat er in 1917 in de haven van Halifax een enorme explosie op een schip is geweest die een ravage heeft aangericht. Een jongetje van 10 vond een paar dagen later een metaalscherf van 10 x 10 cm in noord Dartmouth en dat is 6 km verderop.
Op weg naar de auto pinnen we bij dezelfde automaat als daarnet een gaan een stuk geruster de camper ophalen. Terwijl we in de auto het adres opzoeken horen we een enorme, maar dan ook echt een enorme, knal. We schrikken ervan en denken aan de explosie in 1917. Later vandaag bedenk ik me dat het de Noon Gun Firing bij de Citadel was, die dagelijks plaatsvindt.
De camper ophalen gaat als een speer. Eerder duurde het al snel een uur of langer, maar nu hebben we thuis al ingecheckt en de verplichte filmpjes bekeken, nou ja, laten lopen terwijl wij wat anders deden 😉 Dus is het nu alleen identiteit checken en creditcard nummer en dan krijgen we de sleutels.
We rijden de auto ernaast en gooien de koffers in de camper en rijden weg. Al met al zo'n 20 minuten.
We moeten de auto bij het vliegveld inleveren dus ik rijd achter Jan aan. Onderweg tanken en dat kon alleen met pas. Oeps, maar gelukkig lustte hij V-pay. De camper was half vol en daar gaat nog 75 liter in. Hij heeft dus een tank van 150 - 160 liter en het kostte CAD 150,-. Jeez, dat is schrikken. In de KIA gooien we een liter of 8 en daar moeten ze het mee doen. We vinden het een stomme auto.
Inleveren gaat ook vlot en Jan had aan de voorkant van het kantoor een parkeerplaats gevonden, dus ik kon zo instappen en nu gaat de vakantie echt beginnen.
Maar nu de echte boodschappen nog. Daar hebben we helemaal geen zin in natuurlijk. Toch gaat het redelijk snel bij de Walmart en valt de prijs enigszins mee. Wel zijn we, zoals altijd, een paar dingen vergeten, waaronder brood wat toch redelijk essentieel is.
Dan naar de Canadian Tyre voor een bbq, houtskool een aanmaakblokjes. Dit ligt vrij vooraan in de winkel, dus daar zijn we ook zo uit. Rest alleen nog de liquor store. Alles zit bij elkaar in het winkelcentrum, maar dat is zo groot dat je met de auto van de ene naar de andere winkel moet. Hier krijgen we zowat een hartverzakking. Die prijzen 😱. We nemen het goedkoopste bier: 36 blikjes voor CAD 63,- en een karton met 4 liter Australische wijn voor $ 45,-. Er was nog 1 goedkopere, maar dat scheelde maar 2 dollar. Dat wordt dus elk 1 druppel per dag.
We nemen een banaan als ontbijt en gaan op weg naar Peggy's Cove en belanden in 5 km zeer langzaam rijdende tot stilstaande file.
We wandelen wat door Peggy's Cove wat een schattig vissersdorpje is. Overal staan de bekende Canadese Adirondack stoelen in verschillende kleuren. Het is ongeveer half 6 en de zon gaat iets lager staan, wat een mooi licht geeft. Het is niet druk en we hoppen wat over de rotsen bij de vuurtoren.
We gaan even zitten met een chippie (de heerlijke Lay's BBQ) en een biertje. We eten eenvoudig. De kant en klare spare ribs gaan een kwartier in de oven, aardappelsalade erbij (niet in de oven natuurlijk). Niet direct conform de schijf van 5, maar prima voor nu. Smaakt trouwens best goed. Het vlees dan, de aardappelsalade is nogal flauw. Wijntje erbij en het vakantiegevoel komt steeds meer naar boven. Om half 9 zijn we klaar. Het begint vloed te worden en het licht is heel mooi met de lage zon.
Uitzicht vanaf onze plek
We lopen even over de camping om wakker te blijven, maar zijn in 10 minuten klaar. Dan is het tijd om langzaam in te kakken en om kwart voor 10 komt de man met de hamer en storten we van het ene op het andere moment in.
Gereden: 97 camperkilometers, die van de auto vergeten op te schrijven.
Volgende dag