Onder een strakblauwe hemel word ik om 6 uur gebeld vanaf een Nederlands 06-nummer met een Engels bandje: "This is the ministry of justice". Natuurlijk, en dit is te raar, dus dat gaan we niet doen. Als ze echt wat te melden hebben, dan bellen ze nog maar een keer op een normale manier.
We staan maar op. Het is binnen 11 graden. Buiten daarentegen is het best al lekker.
Na het ontbijt enzo leggen we alle losse dingen in de kast of in de auto, waar ze maar horen, stroom en water eraf, opstapje opgeruimd, blokken onder de wielen vandaan en om 8.05 uur rijden we de onverharde highway 236 af bij 10 graden.
Op naar Trinity voor de Eco Tours Whale Watching. We hebben gereserveerd voor de tour van 9 - 12 uur. We komen langs een meer met heel veel witte en blauwe boeien. Het lijkt wel een opdracht uit Wie is de Mol. Later horen we dat het vroeger een mosselkwekerij was, maar omdat de toeristen het zo leuk vinden, laten ze het maar zo.
Maar we zien hem diverse keren en hij heeft zelfs nog collega's. Minimaal 2, maar waarschijnlijk 3. We zoeken en volgen ze een poos en skipper Bob is helemaal in zijn element. Hij zegt ook dat zijn gasten nooit vragen of ze wat langer kunnen blijven, want hij wil zelf altijd langer blijven. Hij is een notoire laatkomer.
We zijn al laat, maar op de weg terug is in de verte een spuiter te zien, dus gassen. Dan komt de staart uit het water en denkt Bob in eerste instantie dat het de asociale humback was, mar deze heeft een geheel zwarte staart en die van een humpback is aan de onderkant wit. Die zijn trouwens allemaal anders, net zoals onze vingerafdrukken. Bob vertelt dat er een site is, waar je foto's van een staart naartoe kunt sturen, met erbij waar en wanneer de foto gemaakt is, en dat ze dan geïdentificeerd worden. Ik laat hem mijn foto's van eergisteren zien en die zijn zeker geschikt om in te dienen.
De foto's van de geheel zwarte staart zijn dat zeker niet. Die zijn, doordat het erg ver weg was, het heel snel moest en de boot toch altijd een beetje schommelt, heel wazig geworden. Het zou een spermwhale zijn.
Om kwart voor 1 i.p.v. 12 uur zijn we terug bij de steiger. Daar ontdoen we ons van de pakken. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden. Toen we op de terugweg weer halverwege de baai waren, waar het smaller werd, werd het opeens een stuk warmer; er waaide gewoon een warme wind.
Na nog een praatje met de Engelsen vertrekken we richting Arnold's Cove voor de nacht.
Een kwartiertje verderop stoppen we op een parkeerplaats voor een boterham en als we bij Clarenville in de buurt zijn, stoppen we weer even om de navi in te stellen. Dat kan niet als je rijdt, best lastig.
We willen naar de Walmart en 200 m. verderop moeten we linksaf en een paar straten verder zijn we er al. We kopen wat dingen die op zijn en willen ook vlees voor de komende dagen, maar deze Walmart heeft geen versafdeling. Dan maar spareribs en chickenwings uit de vriezer. Wat verderop blijkt Sobey's te zitten. Helaas. De Ultramarbenzinepomp is gesloten, dus tanken we morgen maar.
Wij gaan naar Jack's Pond Park in Arnold's Cove en daarvoor moeten we de afslag na het plaatsje Come by Change hebben. Daar is ook een ziekenhuis en daar kom je vaak toevallig terecht. Maar het is niet alleen kommer en kwel, want aan de andere kant ligt Sunnyside.
De camping blijkt een eigen afslag te hebben en dan zien we dat internet niet altijd het eerlijke beeld weergeeft. Het zijn veel vaste standplaatsen en zo te zien niet voor de upper class. Registratie is in het winkeltje en een ontzettend lelijke, maar heel vriendelijke mevrouw geeft ons plek U2. Nou, de popgroep was een stuk beter zullen we maar zeggen. We hebben water en stroom en het is nog steeds mooi weer. Niet zo warm als in Clarenville, daar was het een ongelooflijke 29 graden, maar 18 graden met zon ziet er toch ook heel acceptabel uit. Ons achteruitzicht is aardig, de rest vergeten we gewoon. Het sanitairblok, waar ook de wasmachines staan, is op slot en je moet dus voor iedere scheet, letterlijk dan wel figuurlijk, de sleutel vragen en weer terugbrengen. Dat gaan we dan toch maar een paar keer doen, want nu gaan we echt wassen. $ 1,50 voor de wasmachine en $ 2,- voor de droger. De was ging goed. Het zit nu in de droger en ik zit op eieren. Ik vind dat altijd zo eng over de plas.
We mogen hier trouwens op geen enkele manier vuur maken, want de overheid heeft gezegd dat het te droog is en er was brand in de buurt geweest. Jammer van de ribs, dan maar in de oven.
De droger is ook klaar. Gelukkig maar, want we zijn nu 4x om die sleutel gaan vragen. Het ziet er aardig uit, maar sommige dingen zijn nog wat klam, maar dat is beter dan gekrompen. Die dingen hang ik aan hangertjes door de camper. Zal morgenochtend wel droog zijn.
Het is niet ons soort camping, maar bij de receptie/winkel zijn ze alleraardigst. Ik ben steeds "love" 😄. Je hebt van niemand last. Het is een echte familiecamping en het is best leuk om de kinderen lekker te zien spelen. Er moet een dumpstation zijn, maar dat hebben we nog niet gevonden, en wifi is er ook niet.
Het eten is achter de rug, nu de afwas nog. We hadden de spareribs uit de oven, diepvries eigen merk van de Walmart, was zozo, met komkommersalade en aardappelsalade.
Ik knutsel wat met de foto's, we lezen wat en kijken een Chicago Med voordat we gaan slapen.
 |
| achter uitzicht |
Gereden: 222 km