Om een uur of 4 word ik wakker en slaap weer in. Het is wat fris nu. Door het hoeslaken kun je het niet lekker over je schouders trekken. Om half 7 of zo staan we op en het is dan 12 graden binnen. We ontbijten en wassen af van gisteren, ruimen nog wat op en gaan dan douchen. Daar blijkt dat je daar quarters voor nodig hebt en die hebben we niet, dus dan maar niet. Ook de auto fatsoeneren we en om 8.25 uur rijden we van de camping.
 |
| Koffie zetten |
Eerst 1,5 km terug naar het Swiss Air 111 Memorial. Op 2 september 1998 is hier in de buurt een vliegtuig van Swiss Air neergestort en zijn alle 229 inzittenden om het leven gekomen. Voor hen is hier een monument opgericht.
We zijn er helemaal alleen het het is best indrukwekkend en sereen. Het komt nogal binnen bij mij. In de verte hebben we zicht op Peggy's Cove.
Om 8.45 uur rijden we bij 10 graden verder.
Na 3 km steekt er, te onverwacht voor een foto, een moederhert met baby over. Na het konijn van daarnet al het 2e wild!
We volgen de Lighthouse Route naar Mahone Bay. Leuke slingerende, wat op en neer gaande weg langs kleine communities. Er staan een hoop mooie huizen langs de weg.
We hebben zicht op de 3 kerken naast elkaar aan het water en vinden snel een parkeerplaats. We lopen wat door het dorp dat er leuk uitziet met gekleurde houten huizen, kleine winkeltjes en een supermarkt. We halen de camper op en doen daar wat boodschapjes. Ze hebben alleen geen non food.
We vervolgen de Lighthouse Route naar Lunenburg. Dat is echt een heel leuk plaatsje. Levendig, kleurrijk, de huizen hebben hier vaak hele felle kleuren, en afwisselend.
We lopen eerst de Harbour Walk en komen bij de haven. Hoe is het mogelijk. Daar liggen 2 grote schepen, o.a. de Bluenose II , die bij het museum horen. Er zijn een paar restaurants die een verhoogd terras hebben met zicht op zee. We lopen door het historische centrum en kijken onze ogen uit naar de bijzondere huizen.
 |
| Bluenose II |
Dan lopen we een steile straat omhoog en bij het oudste huis van Lunenburg spreekt een man ons aan en raadt ons aan om linksaf te gaan, want dan komen we bij de begraafplaats en de old, old school.De Hillcrest Cemetary is een oude begraafplaats met scheefgezakte zerken. De laatst begravene is in 1963 overleden en is 1 van een familie van 3. Het is interessant om tussen de graven te lopen.
Het gebouw was tot 2012 een lagere school en is nu voor het grootste deel gerenoveerd/gerestaureerd en nu huist er o.a. een bibliotheek in.
Terug bij de camper bakken we een uitsmijter en gaan daarna naar Hebbville, want daar is een Walmart. We kopen een laken en een afsluitbare koffiebeker voor Jan. Ze hebben helaas geen reserve opblaas kussentje voor mij. Ik had er 2 bij me, maar 1 was meteen al lek.
Dan rijden we rechtstreeks door naar Thomas Raddall Provincial Park. Het is een nogal saaie weg, maar site 8 blijkt een hele grote te zijn met veel privacy en omdat het lekker weer is, pakken we de met lucht te vullen stoelen en zitten met een biertje en een chippie in het zonnetje. Het is dan kwart over 3 ongeveer. Er zijn alleen wel een hoop muggen. Na een half uur besluiten we nog een wandelingetje te maken naar het strand.
Het is niet ver en niet moeilijk. Daar lopen we wat over het strand en de rotsen. Het is eb en we kunnen niet rond lopen, dus we gaan terug. Ik had gelezen dat er bij de haven veel zeehonden zouden zijn, maar we zien in de verste verten, en we kunnen ver kijken, geen haven. Op wat dode krabbetjes na zien we geen beesten.
Op de terugweg ziet Jan tussen de bladeren een heel klein padje of kikkertje.
Thuis zet Jan de bbq in elkaar, maak ik het verslag van gisteren af en begin aan vandaag en wassen we af van de lunch. Dan nog heel even zitten en dan gaan we eten maken. Dit wordt ook weer interessant, want we hebben een gemarineerd varkensfiletje op de bbq, sla met onbekende dressing en ovenfrietjes. Die duren nogal lang en timing is dus een probleem. De bbq, een schattig ufo'tje, doet het als een tierelier en het vlees is dus veel sneller klaar dan de frietjes. Die eten we dan maar als toetje. De dressing smaakt prima en uiteindelijk zijn de frietjes wat slap, maar niet slecht dus een evt. volgende keer zetten we de oven wat hoger.
We installeren ons op bed met de laptop om een aflevering van Chicago Fire te kijken. Dit lukt niet helemaal, want de ogen willen niet meer. Ook een ijsje, op een stokje deze keer, helpt maar even. Om 10 voor 10 is het echt op.
Gereden: 210 km
Volgende dag
