Het was een korte nacht. De bedden waren wel goed, wel wat harder dan in de camper. Jan snurkte omdat zijn kussen te laag was. Gelukkig hadden we er nog een, dus dat was snel opgelost. De badkamerdeur rammelde op het gebrom van de motor, dus die opengezet en de tv deed hetzelfde in zijn standaard aan de muur. Daar heb ik een waslapje tussen gepropt. Op zich ligt het lekker, een beetje schommelend en trillend. Een massagebed 😂, maar veel slapen zit er niet in. Vanaf kwart voor 5 ging de misthoorn elke paar minuten af. Ik kijk uit het raam en zie dat het ook behoorlijk mistig is. We dachten dat we een hut helemaal achterop de boot hadden, maar het blijkt juist helemaal voorop. We hebben niet meer geslapen en om 6 uur riep de juffrouw dat we over 3 kwartier zouden aanleggen en dus zijn we ons klaar gaan maken. Even een korte, maar heerlijke douche, de spullen ingepakt, even uit het raam gekeken en toen moesten we naar beneden, naar dek 3.
We rijden sneller het schip M/V Highlanders af dan verwacht en zoeken de weg naar het Visitor Information Center. Daar staat een groot bord met Be Moose Alert. Nou, dat zijn wij 365 dagen per jaar 😂. Hier hebben we wat folders en een kaart gehaald.
Het is prachtig om ons heen, ondanks het weer: 9 graden, regen en harde wind. Het lijkt op een kruising tussen Schotland en Alaska. In de camper zet Jan koffie en ontbijten we. Dan rijden we over de TCH (Trans Canada Highway) naar het noorden en zeg ik dat er eigenlijk i.p.v.de waarschuwingsborden een moosedetectiesysteem zou moeten zijn. Als er 1 in de buurt komt, dat er dan lichten gaan knipperen of zo. Dan weet je waar je moet kijken. Vlak daarna steekt er een eland de weg over. Ik pak mijn fototoestel, maar dat doet er altijd nogal lang over voordat het aan is. Vanaf de andere kant komt een vrachtauto. Het dier raakt in paniek, trekt een sprintje, springt over een brede greppel en glijdt aan de overkant uit. Hij krabbelt snel op en vlucht het bos in. Ik heb nog net een foto dat hij springt. Yes, die is in de pocket. Kom maar op met meer. Wij kunnen het hebben.
Omdat het weer niet overhoudt en we vannacht zouden boondocken op Boutte du Cap (een klif met zicht op zee en verder helemaal open), twijfelen we of we niet toch naar een camping zullen gaan. We moeten eigenlijk ook dumpen en dat kan daar natuurlijk niet. Buiten het weer trekt het mogelijke wild ons meer dan zeezicht en kiezen we voor Barachois Pond PP. Daar wordt ons in eerste instantie de day use area aangeraden, want op de camping staat een aantal mensen met een respiratory device en die werkt op de generator en hij dacht dat wij wel rust zouden willen.
We kijken daar en lopen over de camping, een deel, want het andere deel is een heel eind weg, en we kiezen toch voor de camping, plek 44. Geen zeezicht, maar meerzicht. Het viel ons op dat er veel vaste standplaatsen lijken te zijn en dat hebben we nog nooit op een parkcamping gezien.
Dan gaan we boodschappen doen. Jan had thuis al het adres van Coleman's in Stephenville(Crossing) gevonden. Dat blijkt een gehucht met toch een redelijke supermarkt. We kopen alles wat we nodig hebben voor een aantal dagen en laten de 1,75 literfles Kahlua likeur staan. Dat waren we sowieso al van plan, maar deze kost maar liefst $ 76,-!
We willen toch even bij Boutte du Cap kijken en rijden de French Ancestors Route op. Eigenlijk vinden we er niet veel aan. Het is er plat, er zijn veel huizen in lintbebouwing en dan ook echt dorp na dorp na dorp achter elkaar. Aan het begin van het Port au Port Peninsula stoppen we en bakken een uitsmijter. Hebben we toch even zeezicht.
We gaan liever terug en een stuk van de 480 op en neer rijden in de hoop wild te zien. We komen door Stephenville en stoppen bij de Dominion, want we zijn aardappelsalade vergeten. Mooie winkel.
Op de 480 zien we ook geen wild, maar we vermaken ons prima. Mother Earth van Within Temptation even op standje burenruzie aan en een mooie groene omgeving en een doodstille weg om ons heen. Op een gegeven moment gaat Jan keren. Deze weg heeft geen afslagen en gaat helemaal door tot de zuidkust bij Burgeo. Dan rijdt hij over de resten van een hertenkarkas. Er is niet veel van over, voornamelijk 4 poten en een klein stukje met haar. Het middenstuk lijkt op vermolmd hout en de kop is weg. Ik stap even uit, want het is toch interessant.
 |
| Jan heeft net een hert vermoord 😂 |
Het was vanmiddag aardig weer met als hoogste temperatuur 18 graden. Af en toe regent het een beetje. Op de camping ruimen we de spullen van vannacht op, nemen ons biertje en chippie en wassen af van de lunch. Dan moeten we bedenken wat we met het eten doen. Kip op de bbq of niet? Jan zet het ufootje buiten en meteen begint het te spetteren. Dat gaat over in echte regen. Het is inmiddels egaal grijs en we verwachten niet veel verbetering, dus dan maar plan B. Steak uit de pan met aardappelsalade en kant en klare koolsalade. Smaakt uitstekend, alleen ging tijdens het bakken van het vlees de rookmelder loeien. Dat overkomt ons altijd een keer.
Met plek 44 is overigens niks mis. Hartstikke rustig om ons heen. We wassen af en Jan gaat lezen en ik schrijven. De wind trekt behoorlijk aan. Misschien maar goed dat we niet op die open klif staan. Dat lijkt me aardig onrustig. We kijken nog 2 Chicago Fires, lezen nog wat en gaan om 22.15 uur slapen.
Gereden: 342 km