1x wakker geweest en om 7 uur doen we de kachel aan. Het is 11 graden binnen. Na een paar minuten gaat hij weer uit. Het is dan pas 14 graden, dus nog niet klaar. Dit is hetzelfde probleem als van de week. dus Canadream gebeld, melding doorgegeven en ze bellen terug als het kantoor open is. Dat gaat om 8 uur open waarschijnlijk. Het is gelukkig mooi weer, dus met de zon erop warmt het snel op, maar dat is niet de bedoeling van het geheel natuurlijk.
Dan belt Idse dat hij bij de dierenarts is geweest. Zipper krijgt weer een kuur en er moet misschien onderzoek gedaan worden. Na het ontbijt bellen we Peter en die wil gelukkig bijspringen. Dan het pension bellen, maar dat lukt niet, ondanks dat we binnen hun contacttijden bellen. 20 minuten later nog een keer: hetzelfde, dus hebben we maar een mail gestuurd.
Intussen is het 8.55 uur en heeft Canadream nog niet teruggebeld, dus bellen wij nog een keer. Hetzelfde chagrijnige mens zegt dat ze bellen als het kantoor open is, om 7 uur Alberta time. Dat is aan de andere kant van de wereld en dat duurt nog uren. We krijgen een Halifax nummer, maar dat klopt niet, not connected. Weer gebeld om te checken en we krijgen hetzelfde nummer. The number you have called is not assigned. Grrrr. We besluiten dan maar naar Halifax te rijden. Dat is niet bepaald op de route, maar de kans is groot dat we er toch naartoe gestuurd worden en dan wordt het alleen maar later. We tanken bij Conway voor $ 2,10 en natuurlijk doet de pinpas het niet, hoewel V-pay zou moeten kunnen. Jan betaalt cash en met de Journie pas krijgen we $ 1,43 korting. Count your blessings. Dit is nummer 2 naast het mooie weer, maar verder zijn we snel uitgeteld.
 |
| Veel lupine langs de weg |
9.57 uur verder. Om half 12 belt Canadream en stuurt ons inderdaad naar Halifax. We hebben nog wel het idee dat het probleem niet goed overkomt, maar dat leggen we daar dan wel uit. Hij zou in elk geval Halifax inlichten dat we eraan komen. Om 12.37 uur zouden we daar, volgens de navi, aan moeten komen.
Another change of plans. Omdat we nog steeds geen fatsoenlijk werkende creditcard hebben, door Pinksteren zal het wel langer duren, besluiten we eerst via Halifax te gaan om geld te halen bij de bank waarvan we weten dat het daar lukt. We willen weer naar de parkeerplaats waar we van de week stonden, maar er is een opstopping. Het duurt al even als Jan voorstelt dat ik naar de bank ga, die is voor ons in zicht, en dat hij mij daarna oppikt. Zo gezegd, zo gedaan. Er is niemand voor me en omdat ik van de week gezien heb hoe het ging, weet ik de knopjes snel te vinden. als ik naar buiten stap is het ongeluk net opgeruimd en de weg vrij. Ik moet 2x oversteken bij een stoplicht en hoop dat Jan nog een keer moet wachten, dan kan ik zo instappen. Hij kan net wat eerder rijden, dus ik trek een sprintje en spring erin. Dat is in elk geval gelukt.
Dan naar Canadream. Daar worden we verwelkomd door Amanda. Ze stelt een aantal vragen en vindt het maar een vreemd probleem. Wij ook. Even later komt de baas, Willy, die we nog uit Whitehorse kennen, erbij. Buiten kijken, binnen kijken, snuffelen. Wij roken geen gas. Dan zegt hij dat de knoppen van het gasfornuis niet goed staan en dat dat gas zou lekken. Eigenlijk hadden we dood moeten zijn. We krijgen een volle gasfles mee en zijn maar matig gerustgesteld. We hebben niet het gevoel dat dit de kern van het probleem is, maar meer kunnen we nu ook niet.
Dan bedenken waar we heen gaan. We zouden vannacht in Blomidon PP staan, maar dat is nu geen optie meer en helaas is de wandeling vanmorgen naar Balanced Rock ook in het water gevallen. We denken aan Murphy Cove, waar we op de terugweg ook staan, maar dan zeggen Willy en Amanda dat Blomidon wel haalbaar is, maar dat Burntcoat Head Park, iets dichterbij ook heel mooi is en dat er daar vlakbij een propaanspecialist zit. Dat geeft de doorslag en we gaan die kant op. Het nummer dat we vanochtend van Canadream kregen blijkt een oud nummer te zijn en inderdaad niet meer in gebruik. Dat is uit de tijd dat Willy in Whitehorse werkte. Hij geeft ons zijn kaartje met zijn rechtstreekse nummer en dan vertrekken we.
Het is ongeveer 3 kwartier rijden. Burntcoat Head Park ligt aan de Cobequid Bay, een zijarm van de Bay of Fundy en hier is het grootste verschil tussen eb en vloed ter wereld. Door een parkje lopen we ernaartoe en een eekhoorn is zo vriendelijk om te poseren. Eindelijk wild. Onderweg hadden we vandaag wel 3 aangereden raccoons en een dood hert gezien, maar we willen toch liever levende.
Ik had het keurig genoteerd, maar mijn blaadje is weggewaaid, dus van 7 t/m 10/6 gaan we uit van de Google Maps kilometers. Dat is dus bij benadering. Hetzelfde geldt voor 14 t/m 16/6.