Dag 15, donderdag 16 juni, Terra Nova NP - Lockston Path PP


Om half 7 ben ik wakker en het is koud. Ik lees nog een half uurtje voordat Jan wakker wordt en hij is dan zo dapper om de kachel aan te gaan zetten. Niet overdreven: 8 graden maar. Na het ontbijt marineren we het vlees voor vanavond en hebben natuurlijk geen warm water voor de afwas.

Het is weer mooi blauw buiten. We vinden het vreemd dat je in de parken hier geen klein wild ziet. Groot ook niet, maar we zijn gewend op de campings toch regelmatig eekhoorns en zo langs te zien komen. Hier hoor je zelfs geen vogels. In de verte, niet echt storend, wel het (vracht)verkeer op de TCH. 
We willen vandaag op puffin-jacht en bestuderen de kaart voor de weg naar Bonavista en wat verder rechts de bocht om. De bewegwijzering hier is niet handig en onze kaart kan ook beter. We gaan dus straks eerst van de TCH naar de 233, dan de 230 en dan de 235 en daar boven moeten we nog even kijken voor het laatste stukje. 

Om 8.55 uur vertrekken we van de camping nadat we eindelijk de voorruit schoongemaakt hebben. Het is nu al heerlijk weer. Het moet een koude nacht geweest zijn dat het binnen zo koud was, maar nu warmt het snel op. Al 16 graden en vandaag zou het gemiddeld 19 zijn. Aan het eind van de middag zelfs 22.


We rijden over de TCH langs/door het park. De rest van de weg staat vanochtend zowaar goed aangegeven en het gaat soepel. De omgeving is mooi en de kust is anders dan we de laatste dagen gezien hebben. Hier is vaak een echte branding met golven die stukslaan op de rotsen.
Het wegdek is vaak wel slecht, maar zo slecht als tussen Birchy Cove en Bonavista zien we niet vaak. We zijn blij dat we alle 4 de wielen nog hebben en geen lekke banden.


Dit is het thema van de week

In Bonavista stoppen we. We vinden al snel een parkeerplaats en checken de camper even. Alles lijkt goed. Bonavista is een relatief groot plaatsje. We wandelen er wat rond en zien het haventje, lopen door naar de MockBeggar Plantation Historical Site. We gaan niet naar binnen want je moet toegang betalen en daarvoor vinden we het niet interessant genoeg. Achterlangs lopen we weer terug richting auto. 







Dan gaan we richting Elliston, want daar zouden puffins te zien zijn. Er is een monument voor de 256 slachtoffers van de scheepsramp in 1914. We lopen ook even de souvenirshop annex visitor information in. Hier zie ik een cadeau voor Idse, een kookboek, en als we contant betalen hoeven we geen tax te betalen. Geen punt. $ 4,50 bespaard. De meneer vertelt ook dat iets verderop de beste puffin viewing site ter wereld is. Op daar naartoe dus. 

Het is makkelijk te vinden en parkeren lukt ook zonder problemen. Dan is het nog 6 minuten lopen (volgens de meneer in de winkel, we hebben het niet getimed) de heuvel op. De omgeving is sowieso al heel mooi met ruige rotsen om ons heen en een eiland tegenover ons met daarop een kolonie puffins. We kunnen dus weer een vinkje zetten op onze bucketlist. 
Er staan/zitten mensen  te kijken, maar het is ook niet heel druk. Jan zet zijn statief op en ik ga ergens zitten met mijn kleine toestelletje. Puffins zijn ontzettend leuke vogels. Ze zouden zo familie van pinguins kunnen zijn, maar deze kunnen wel vliegen. Ze slaan 400x per minuut met hun vleugels. Ook kunnen ze enorm goed duiken: tot wel 60 m. diep.
We blijven ruim een half uur en vermaken ons prima. Dan komt er een meneer vertellen dat hij er gisteren ook was en dat er toen meer waren. Een paar streken zelfs neer op de heuvel waar wij staan. Hij liet een hele mooie foto zien. Vandaag zou hij blijven tot het donker wordt. Als hij het niet te koud kreeg tenminste. Het is dan een uur of 2 en een graad of 16, maar het waait daarboven best, dus is het fris aan de handen.


 

















Omdat de parkeerplaats niet zo groot is, en ook niet echt gezellig, gaan we een stukje verderop, aan zee, lunchen. Alleen als ik het kastje opendoe om glazen voor sap te pakken, blijkt 1 groot glas in de potholes gesneuveld te zijn. Het was zo'n duralex-achtig glas, dus het zijn 100.000 stukjes geworden. Dat ruimen we eerst op. Het brood ligt al uit de vriezer, maar de boterhammen zijn wat in elkaar gedrukt en we krijgen ze maar niet van elkaar af. Duurt wat langer dus. Maar we hebben a room with a view en het is vakantie.



Na de lunch rijden we via de 230 naar Lockston Path PP. Hier is de weg een stuk beter, grotendeels tenminste. Het park en dus ook de camping, liggen aan de onverharde 236. De gravelweg is bijna beter dan de verharde weg. Met 40 km per uur gaat het prima op een heel klein stukje wasbord na. Na ruim 5 km zijn we er. 

We hadden plek 42 gereserveerd. Ook hier krijgen we weer geen enkele informatie. Ik maak een foto van de plattegrond om nog iets te hebben. Wel handig om te weten waar de douches zijn bv. Het lijkt in eerste instantie een heel klein plekje, maar het is een L-vorm en het valt heel erg mee. We hebben water en stroom, linksvoor en -achter blokken eronder en we staan. Het is prachtig weer en we gaan lekker buiten zitten. Ik bekijk vast wat foto's en zie dat er wel wat bruikbaars tussen zit. Jan is niet tevreden over de zijne en gaat studeren. 
We lopen naar het comfortstation en zien dat hier ook een wasserette is. Alleen moet deze nou net weer andere munten hebben dan die van gisteren en kunnen we nog niet wassen.
Binnen ga ik het verslag schrijven en Jan verder knutselen met zijn fototoestel. We besluiten voor het eten te gaan douchen, want straks hebben we vast geen zin meer. Het blijkt een exacte kopie van 2 dagen geleden met de oranje douchecabines en de rubbermatten. Hier is de straal wat beter, maar je moet je wel bijna tegen de muur drukken, want de douchekop kan er niet af.

Het is om 7 uur windstil geworden en wel wat koeler, maar nog mooi weer. We hebben geen zin in koken, maar iets bestellen zit er hier niet in 😂. We eten bami, hetzelfde als de vorige keer, maar met een andere mix erdoor. Er is niks mis mee, maar het haalt het niet bij de vorige versie. Na de afwas lezen we wat en bekijken de kaart en de travellers guide (mooi boekje) voor de dagen die komen. Zoals altijd zie je dingen die niet in het programma passen. We kijken deze keer Chicago Med en doen daarna de luiken dicht.

Gereden: 216 km